COFFEESHOP GLORY'S
Vóór deze hangplek voor makelaars haar deuren opende naast Le Garage in de Ruysdaelstraat zat hier
Coffeeshop de Glory’s.
Bij binnenkomst werd je begroet door een dwelm van horecaschoonmaakmiddel, gedimd licht, schraal bier, gokautomaten en de geur van monsterlijk sterke hasj en wiet. Meteen rechts een zithoek waar je films kon kijken.
Coffeeshop de Glory’s.
Bij binnenkomst werd je begroet door een dwelm van horecaschoonmaakmiddel, gedimd licht, schraal bier, gokautomaten en de geur van monsterlijk sterke hasj en wiet. Meteen rechts een zithoek waar je films kon kijken.
Aan de bar een klein krantenknipsel waarin beschreven staat hoe barman Fred een agent naar eigen zeggen ‘wilde helpen’ maar dat er iets mis ging waardoor hij de diender per ongeluk in de gracht had geduwd.
Politie en de Glory’s waren geen vrienden. Af en toe een inval. Grote auto’s, meestal Audi’s, kwamen en gingen. De eigenaar, waar later nog een Idfa docu over is gemaakt, verkocht de Glory’s aan vijf verschillende mensen voor bedragen van rond de 15.000 gulden. Hij zat al in midden Amerika voordat alle nieuwe eigenaren zich aan elkaar konden voorstellen.
Een bezoek aan de Glory’s was nooit vervelend. Een penose probeerde wel altijd op drammerige toon mijn hond te kopen, als cadeau voor z’n vrouw. Er liep altijd een redelijk gevaarlijke kerel rond met een heel hoog piepstemmetje- strak voor je uit blijven kijken/ blackjacken/ schaken/ gokken/backgammon’n/ tafelvoetballen. ’s avonds voetbal en kickbokswedstrijden, films. Fernandez of een fluitje 2 gulden, halve liter bier 5 gulden. The Police.
Veel reggae. Veel Black Uhuru, Steel Pulse, Gregory, Gregory Isaacs, Peter Tosh, Barrington Levy, Eek-A-Mouse, Burning Spear, Alpha Blondy, Linton Kwesi Johnson. Vaak ook live in Paradiso en de Melkweg.
Jaren later, de Glory’s was inmiddels verleden tijd, werd het pand even door een groep krakers bezet. Precies ter hoogte van de gevel, van het naastgelegen Le Garage prijkte hun eigen naam op het pand. Ze noemden het Le Garbage.
📸: Ipo Reinhold / Pictures_lost_and_found
BONUS MATERIAAL: Reggae Spotify playlist Amsterdam UIT ZICHT
CAFE JAN STEEN
Welkom in café Jan Steen. Een biertje kostte hier ongeveer 75 cent. Gulden-cent. - Hoeveel euro is dat ook alweer? - Je mocht er blowen en het lag handig gesitueerd tussen een stuk of 5 middelbaren scholen in.
Een prettig Amsterdams tafelvoetbalepicentrum dus. Bijzonder spijbelbaar en een prima laatste zetje in de rug voor als je al twijfelde of de middelbare school wel iets voor jou was.
Je was hier altijd in goed gezelschap, het was ook een stichting voor ex-delinquenten. Wat weer veel delinquenten aantrok.
Allemaal slim bedacht door de toenmalige eigenaren, die geregeld hard lachend het land introkken om voor een mooie overheidseuro workshops te geven over rehabilitatie en aangelegen neusbotontbrekende onderwerpen.
Altijd even een spannend bezoekje voor leraren die het met klotsende oksels soms aandurfden hier op de gok binnen te stappen, gewapend met een strenge ‘Terug naar de les jullie!’
📸: Ipo Reinhold / Pictures_lost_and_found
MUSEUMPLEIN
Recht vóór je: een grootse, brede Bordeauxrode loper. Geweven van kleine rechthoekige, donkerrode bakstenen. Een tweebaansweg opsplitsend bij het Rijksmuseum, links uitlopend richting Leidseplein, rechtsom vluchtend langs het Zuiderbad en Stadshouderskade.
Het plein voelt Wibautstraaterig, een bijna- Russische boulevard. Groots, kaal, zonder ornamenten. Achter je: het Concertgebouw. Een onbegrijpelijke plek, als je zeven bent. Mijn ouders snoepen hier soms uren van mijn jeugd af. Verplicht twee uur stilzitten in een donkere bioscoop. Luisteren naar saaie filmmuziek zonder beeld. Horror. Beethoven, Mahler en Wagner maakten geen kans tegen pre-tienerentertainment Funfactory, Theo en Thea, Achterwerk in de kast en VPRO op de zondagochtend.
Overal hoor je dezelfde museumpleinsound: een monotone 'rrrarrrrarrrarrr' gefabriceerd door autobanden, over het tapijt snellend. Elke personenauto, taxi en bus weet dat je hier gas kan geven. Niet voor niets heeft het Museumplein de bijnaam ‘de kortste snelweg van Nederland.’
Links achterin een basketbalveldje. De houten skateramp rechts volgt pas jaren later. Verzamelhangblowspijbelflirtplek voor tienerend Amsterdam.
Tot die tijd lijkt het plein eeuwig bewolkt, maar telkens anders ingekleurd, door uiteenlopende groepen mensen met hoogoplopende emoties; het is een populaire demonstratielocatie. Het doet denken aan het symbool van anti-kernraketdemonstraties: de lijntekening van een boos figuurtje dat een raket een schop geeft.
Eenmaal liep donkerrood over in oranje. Toen Oranje het EK won. Net als de rest van de stad vierde Amsterdam op dat plein in Moskou - doelpunten Gullit en van Basten - de overwinning op Rusland.
📸: Ipo Reinhold
BONUSMATERIAAL- De kortste snelweg van Nederland
http://fotos.serc.nl/noord-holland/amsterdam/amsterdam-15396/
BONUSMATERIAAL- Achterwerk in de kast ‘paling’:
https://www.youtube.com/watch?v=R35T38gWyzk&t=2s